Ang Bag-ong Pagsugod
Gihakot ko ang mga parte
Sa akong lawas. Una, gitagoan ko
Ang akong ulo sa ilalom sa katre
Ni lolo. Sunod ang akong mga tiil
Akong gilubong sa daplin sa suba
Aron dili kini anoron kon magbaha.
Sunod ang akong dughan diin
Ang akong kasingkasing naghago,
Akong gisang-at sa atop aron makakita
Sa bulan ug bituon. Bisag wala na ako.
Ang akong mga kamot akong gitapad
Sa salag sa mga langgam aron
Makat-on kini puhon sa paglupad.
Ang ubang parte sa hamubong
Pagkasulti akong giapod-
Apod sa kawanangan aron
Dili na nimo mailhan,
Makit-an ug mapuslan.
Karon mobalik ako kanimo
Nga walay pulos. Kanang dili mo na
Ako mahimong magamit.
Higugmaon mo pa ba kaha ako?
Kon dili ka katubag niini
Sabton ko gihapon ikaw.
Ug ako mopalayo kanimo
Balik sa akong kaugalingon,
Sugod sa uno, balik
sa akong pagkawala yamo.
Dinha baya ako gikan
Sa dihang nakit-an ko ikaw.
poem by Ric S. Bastasa
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
No comments until now.