O Horos (Greek poem)
Ο ΧΟΡΟΣ
Ανάπλαση αέρινου ουράνιου χορού
αξέχαστος ο δρόμος ζωντανεύει
φιγούρες της ψυχής μα και του νου
η μνήμη πάντα στις γιορτές γυρεύει
Όσα μαζί γιορτάζαμε παντού
ξέχωρη αγκαλιά μας ανταμώνει
Δίνει στον άνεμο υπόσχεση κενού
Και δεν θα ‘ρθεις - ο άνεμος παγώνει
Ουράνιος χορός που από ψηλά
τραγούδι γράφει, πιο δικός μας του καιρού
Της τότε αντάμωσης φοράς τα γιορτινά
κι είσαι παιδί που έφυγε του άνεμου γι' αλλού
Και ο χορός μας λέγεται το τάνγκο του καιρού
Είναι του άνεμου χορός μα και του νου
Σα βρέχει και φυσά σ' αρχές αλλοτινού
γεμίζει μεσ' στα σύννεφα φιγούρες τ' ουρανού
Μαζί χορεύουμ' επουράνια σαν χθες
μαζί στροβιλιζόμαστε αέρινα, γελάς
Και σ' ανεβάζω απόλυτα σ' ουράνιες τροχιές
τόσο ψηλά χορός του ανέμου, μ' αγαπάς.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
