Agnis Genari (Greek poem)
ΑΓΝΗΣ ΓΕΝΑΡΗ
Πλοίο του χρόνου διάλεξες για τις νομές ανέμου
καλέσματα απρόσμενα σε πρώτα δειλινά
σε ξένους τόπους τις σιωπές θυμάσαι τώρα, πες μου
τις ώρες στα καλέσματα, ίδιες παντοτινά.
Τραίνο που έφυγε πολύ - σταθμός σε πρώτη νειότη
γραμμές που έγραψαν ξανά στο δρόμο σου - ξανά
μικρό παιδί δεκαεννιά, δρόμος πολύ δικός της
το ίδιο βλέμμα βόρεια το τραίνο ξεπερνά.
Μόρτης ανέμου ξέφυγες ονείρου εικοσιτρείς
να κυνηγάς το όνειρο, σταθμοί μιας εποχής
για ξεχασμένο, ολόλαμπρο χώρο μικρής γιορτής
στο κρύο του αμπέχωνου μιας θαλπωρής κρυφής.
Γενάρη στις εικοσιμιά, ανήμερα βροχής
εκεί θα στέκεσαι ορθός, στρατιώτης, νικητής
Όνειρο που στην πράξη του μονάχος θα σταθείς
και θάχεις να της πεις πολλά, πολλά της σιωπής.
Μικρό παιδί του σύννεφου, κινδύνευες να χάνεις
Κυνήγησες του πρωτινού, ολόγιομο φεγγάρι
Ευχή σου απανεμιά του δειλινού να φτάνεις
για τότε στη γιορτή Αγνής-μαρτύρων του Γενάρη.
Για κάθε βήμα του καιρού μικρό παιδί θα φεύγεις
Θα γράφεις μονοσήμαντες στιγμές χαιρετισμού
Γενάρη - Μάρτη να γυρνάς ρότα που ταξιδεύεις
άνεμο, χρόνο ή βροχή σε μπάρκο αποκλεισμού.
Χρόνος δικός του Αττικού, εκεί μόνος θα φτάσεις
όπως παλιά να ενωθείς μ' ανέμους του χειμώνα
ίδιο χιονόνερο αραιό που άπλωσες να πιάσεις
τα χέρια της δικής σου Αγνής - Γενάρη κι ανεμώνα.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
