Hioni (Greek poem)
ΧΙΟΝΙ
Χιόνι και γύρω ερημιά να μας τυλίγει
Σε χρόνους της απόκρισης, στο βουητό του ανέμου
Έρχεσαι μέσ' στον άνεμο και ξανασμίγει
η φωνή μου και τ' αλαργινό σφύριγμα τραίνου.
Χιόνι που πέφτει σα σιωπή και μας τυλίγει
Χρόνια σε ψάχνει το ταξίδι μου στο χρόνο
κι ελεύθερα στον άνεμο η φωνή μου ξανασμίγει
με τη φωνή σου - κι ο παλμός μου αναπτύσσεται στο δρόμο.
Στο δρόμο που ξανοίχτηκες για να γυρίσεις
καιρός κυκλάμινου, πλανήθηκες πολύ
για να μιλήσεις στη ζωή, φτερά ν' ανοίξεις
να μ' αγκαλιάσεις στ' όνειρο και στη σιωπή.
Χιόνι που πέφτει κι ερμηνεύει τη μορφή σου,
να αλαργαίνει μέσ' στον άνεμο, στην ερημιά,
να στροβιλίζεται, να με κρατά μαζί σου
κι ας φεύγεις μέσ' στον άνεμο παντοτινά.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
