Mnimes Aprili (Greek poem)
ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΡΙΛΗ
Μνήμες πρώτες κι αντάμωσες παληού δικού σου Απρίλη
Θυμάσαι στη βροχή;
Με το ποδήλατο κι όπου ο ήλιος ν' ανατείλει
προσκύνημα στο Σούνιο, χρόνων δεκάξη αρχή.
Δρόμοι όπου κρατιόσουνα οριακά στη βιάση
του πρώτου σου καιρού
ταξίδι τον ορίζοντα πάει να ξεπεράσει
κι αρχές που ηχούν αντάμωση τώρα του τότε νου.
Ξεμάκραινες τις Κυριακές ιδανικά κι απ' άκρη
στην άκρη του βορηά
με συντροφιά τ' ανέμισμα κι όπου ανέμου δάκρυ
κι εικόνες μεσ' το βλέμμα σου να ζεις μακρυά.
Ωσότου τότε πρόφταινες τις ώρες ν' αντικρύσεις
γιορτή ή Κυριακή
Να συντροφέψεις άτρωτα κι αδιάστατα να ζήσεις
Σε θύμησες απόμακρες του αέρα απονομή.
Τροχιές που απάνταγες σκοπούς καθώς και μεσημέρια
και συντροφιές καλές
κι ύψωνες μες τον άνεμο - χαρά - τα δυό σου χέρια
τα λάθη νάτανε σωστά, και οι τροχιές γιορτές.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
