Theatro Skion (Greek poem)
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
Στο φως της πάνινης σκηνής το νου σου ξαγρυπνάς
τα βλέφαρά σου η σκηνή, ταξίδι απ' τις κλωστές σου
που αόρατα σε δένουνε όσο κι αν αντιδράς
Δευτέρες άλυτης ζωής, ως και τις Κυριακές σου.
(Κάτω απ' τα βλέφαρα στιγμές που ζήσατε μαζί,
την είδες μες την εκκλησιά με άλλον στο πλευρό της,
τα σήμαντρα της Κυριακής και λεμονιάς ανθοί,
κι εσύ ορκίστηκες αλλού να είσαι σύντροφός της) .
Σαν ένα θέατρο σκιών ξεχάστηκες νωρίς
θολή φιγούρα που ψηλά ανέβηκες χωρίς
να ξεχωρίζεις που πατάς, στ' όνειρο ή στη γης
να ξαγρυπνάς στην αύρα της σε μονοπάτια αφής.
Πηδάς ψηλά, χοπ χοπ, τα πόδια σου κουνάς σπασμωδικά
Αυτή κι εσύ στα βλέφαρα, παιδιά που όλο γελούν
και η ψυχή σου θέατρο, όλο χοροπηδά,
και ταλαντεύεται ψηλά, εκεί που όλοι κοιτούν.
Σαν Καραγκιόζης της σκηνής, ψηλά, ψηλά πηδάς
και μέσα σου ονειρεύεσαι νάσ' άνθρωπος απλός
βλέφαρα κι ύφασμα σκηνής, σκιά που κυνηγάς
κι όλο πετάς μέσ' στο πανί στο άλικό σου φως.
poem by Giorgio Veneto
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
