Niets te Kiezen
Niets te Kiezen
Niet verder dan dit,
niet verder dan dit lied,
verder dan dit lied niet.
Dit witte lied dat,
dat tegen de nacht
tegen de nacht aan zit.
Bleek van schemer
blauwsig zelfs,
pulserende rivieren.
Dichtgeklapte klieren,
steunende scharnieren
kreunend van de kou
dat allesomvattend
blind, dof en grauw.
Bedekt met mantelzorg
voor die nooit een
mantel droegen
er nooit om vroegen
of hebben gevraagd.
Wat een martelgang
zelfs na de dood
iets te verliezen,
niets meer te kiezen;
er wordt beschikt
zoals voorheen.
Madrason 07-08-2012
poem by Madrason writer
Added by Poetry Lover
Comment! | Vote! | Copy!
